நித்யா 8

 

அன்று இரவு, சாப்பாட்டை எடுத்துக்கொண்டு மாடிக்கு சென்றேன்.. எனக்கு தெரியும் இதற்குமேல் என் உடல் மாற்றத்தை மறைக்க முடியாது என்பதால், வெட்கத்தை விட்டு அந்த இறுக்கமான உடையிலேயே மாடிக்கு சென்றேன்.. இருவரும் என்னை பார்த்துவிட்டு சிறிதுநேரம் அசையாமல் இருந்தனர். என்னடா, ஏது உனக்கு இந்த padded bra லாம், பொண்ணு மாதிரி திருப்பி இதலாம் fit பண்ணிட்டிருக்க என்று முத்து கேட்டார். இது எந்த fitting ம் இல்லை. என்னோட real body என்றேன்.. அவர்கள் ஆச்சிர்யத்தில் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டனர்.

கார்த்தி:  என்னடா சொல்றா எப்படி இந்த மாதிரி திடீர்னு..

நான்: தெரியல, கொஞ்ச நாளாவே, என் body இந்த shape ல தான் வளருது. இதுக்குத்தான் அன்ணைக்கு நாங்க hopital போனோம். But doctor கொடுத்த மருந்தை சாப்பிட்டாலும் சரியாகல.. 

முத்து: சரி feel பாண்ணாத டா.. 

நான்: எப்படி feel பண்ணாம இருக்க முடியும், ஒரு பையனா இப்படி இருந்து பாத்தாதான் தெரியும் உங்களுக்கு..

என் கண்களில் கண்ணீர் கொட்டியது, கார்த்தியும், முத்துவும் என்னை பிடித்து ஆறுதல் கூறினர். 

முத்து: டேய், நாம என்னடா பண்ண முடியும் எது எல்லாமே கடவுள் கொடுக்குற விஷயம் இதுல நாம ஒண்ணுமே செய்ய முடியாது..

நான்: ஆனா, இதோட நான் வாழறதோட கஷ்டம் எனக்கு தான் தெரியும், 

கார்த்தி: பேசாம, நீ உன் மனச மாத்திட்டு, ஒரு பொண்ணா life அ start பண்ணா என்னடா..

அப்படியெல்லாம் வாழ முடியாது, அதில் எனக்கு துளிகூட விருப்பம் இல்லை என்று அழுதுகொண்டே அங்கிருந்து புறப்பட்டு வந்துவிட்டேன்..

கார்த்திக்கும், முத்துவுக்கும் ஏக சந்தோஷம், நான் சென்றதும் இருவரும் வாய்விட்டு சிரித்துக்கொண்டனர்..

முத்து: எப்படிடா, நாம போட்ட விதை இப்ப எப்படி முளச்சி, மரமா வந்து நிக்குது பாத்தியா..

கார்த்தி: ஆமாம் னே, நான் கூட first நீங்க சொல்லும்போது இதலாம் நடக்குமானு யோசிச்சேன். இப்ப இவளை பார்த்த பிறகு எந்த சந்தேகமும் இல்லை.

முத்து: இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல, இந்த மரம் எப்படி ஆலமரமா பெருசாகி வளந்து நிக்கபோதுன்னு பாரு, அப்ப இவளுக்கு வேற வழியே இல்லை. பெண்ணாக தான் வாழ்த்தாகனும்..

என் உடல் பழைய மாதிரி மாறிவிடும் என்ற நம்பிக்கையில் ஒவ்வொரு நாளின்  விடியளையும் எதிர்கொண்டேன். அம்மாவும், அவர் சக்திக்கு முடிந்த அளவு எனக்கு hospital க்கு அழைத்து சென்று செலவு செய்தாள், ஆனால், ஒன்றும் மாறவில்லை. ஒவ்வொரு நாளும் என் மார்பின் எடை கூடிக்கொண்டே போனது, தொடையின் அகலம் நீண்டுகொண்டே போனது, பிட்டத்தின் அளவும் பெருகிக்கொண்டே சென்றது.. இப்போது நான் நடக்கும் போதெல்லாம் என் உடல் சதைகள் ஆடுவதை என்னால் உணரமுடிந்தது.. அம்மா, என் நடையை பார்த்து ஒழுங்கா நடமா என்று எவ்வளவோ நாள் சொல்லிவிட்டால், ஆனால், என்னால் என் நடையை மாற்ற முடியவில்லை. 

அப்படி ஒருநாள் காலை தூக்கத்திலிருந்து எழுந்தேன். என்னால் எழுந்து உட்கார கூட.முடியவில்லை. என் மார்பு அதிகமாக வலித்தது. என்னவென்று கண்ணாடி முன் சென்று பார்த்தேன். எனக்கு தூக்கிவாரி போட்டது. என் முலைகள் இன்னும் பெருகி, இரண்டு பலூன் களை ஊதி வைத்ததுபோல் ஆகிவிட்டது. என் பிட்டங்களும் கீழே ஒட்டவைத்துள்ள முலைகளை போல் அதே அளவில் பின்பக்கம் நீண்டியிருந்தது. நான் கொஞ்சநாளாக இரவில் நிர்வாணமாகவே.தூங்கினேன். நாள் முழுக்க இறுக்கமான உடைகளை அணிவதால் வந்த சோதனை. அன்று குளித்துவிட்டு towel ஐ கட்டினேன். அது என் உடலுக்கு பத்தவே இல்லை. என் முலைகளை சுற்றிவரவே அதன் அளவு போதவில்லை. நான் அப்படியே, நிர்வாணமாக bero வில் வேறு துணிகளை தேடினேன். இதுவுமே  போட முடியவில்லை. அப்போதைக்கு, ஒரு bedshit ஐ எடுத்து towel ஐ போல் சுற்றிக்கொண்டேன். அப்படியே ஹாலுக்கு வந்தேன்.

அம்மா: என்னடா, dress போடாம இப்படி.வர..

நான்: அம்மா எந்த dress உம் set ஆகலாமா, எனக்கு மார்பும் ரொம்ப வழிக்குதுமா பெரிய weight என்ன கீழ இழுக்குற மாதிரி இருக்கு, என்னால சரியா நிக்கக்கூட முடியல..

அம்மா: சரி சரி, நீ உக்கார டா. First சாப்பிடு. நான் போய் உன் சைஸி3க்கு புது dress வாங்கிட்டு வரேன்..

அம்மா, அலமாரியில் இருந்த ஒரு inch tap ஐ வைத்து என் உடலை அலந்தாள், 

36 28 38 என்ற அளவை பார்த்து அம்மா வாயடைத்து போனால், என்னடா இடுப்ப தவிர  எல்லாமே இப்படி வளந்துபோயிருக்கு என்று கவலையாக கேட்டார். அதான் எனக்கு உடம்பு வலிக்குது என்றேன். அம்மா எனக்கு சாப்பாடு போட்டுவிட்டு, உடனே கடைக்கு சென்றாள், ஆனால், இந்த கொரோனா காலத்தில் துணிகடைகள் கூட open செய்ய வில்லை. அம்மா உடனே மாடிக்கு சென்று, கார்த்தி, முத்து விடம் ஏதாவது உங்கள் dress பெரிய size இருக்குமா என்று கேட்டாள், 

கார்த்தி: ஏன் மா, எங்க dress லா இதான். எதுக்கு கேக்கறீங்க..

அம்மா: இல்லப்பா, நிதிஷ் க்கு ரொம்ப வளர்ச்சி அதிகமாகிடிச்சி அவனுக்கு வீட்ல இருக்க எந்த dress உம் set ஆகலை, கடையும் close ல இருக்கு, 

முத்து: அம்மா, அதலாம் நீங்க கவலை படாதீங்க, எல்லாம் சரியாகிடும். உங்களுக்கு எங்க dress எண்ணவேணுமோ எடுத்திட்டு போங்க..

அம்மா, அவர்களுடைய துணிகளை எடுத்து பார்த்தாள், அவை எதுவும் என் அளவுகளுக்கு set ஆகாது என்பதை புரிந்துகொண்டு, சரி பரவால்ல வேணாம் பா என்றாள்.

கார்த்தி: ஏன் மா, என்ன ஆச்சு, 

அம்மா: இல்லை. இது size சரியா இருக்காது அதான்..

முத்து: என்ன size னு சொல்லுங்கமா, நான் எடுத்து தரேன். 

என் அம்மா தயங்கிக்கொண்டே, சொன்னால், 36 28 38. அதை கேட்டு இருவரும் மலைத்து போனார்கள். 

கார்த்தி: இல்லை மா, அது பசங்க போட்ற எந்த dress லயுமே இந்த size இருக்காது..

அம்மா: ஆமாம் பா, எனக்கும் அதுதான் ரொம்ப கவலையா இருக்கு, நானும் எவ்ளோவோ try பண்ணி பாத்துட்டேன். இன்னும் அவனை சரிபண்ண முடியல..

முத்து: அம்மா, முடிஞ்ச அளவுக்கு நாம முயற்சி செய்வோம், அப்பறம் கடவுள் என்ன முடிவு பண்ராரோ அதன் படி போவோம்..

அம்மா: நானும் கடைசியா, கடவுள் கிட்டதாம்பா இந்த பிரச்சனையை விட்டுட்டேன்..

கார்த்தி: சரிம்மா, இப்போதைக்கு நான் வென ஒரு யோசனையை சொல்றேன். என் wife க்காக சில dress ங்களாம் வாங்கி வாய்ச்சிருக்கேன். அந்த பொண்ணுங்க dress ஐ வென இப்போதைக்கு வீட்ல அவனை போட்டுக்க சொல்லுங்க, அப்புறம் shop open ஆனதும் அவன் சைஸி க்கு வாங்கிக்கோங்க..

அம்மாவும், ஆபத்துக்கு பாவம் இல்லை என்று, அந்த ஆடைகளை கேட்டாள். ஒரு suitcase முழுக்க அம்மாவிடம் கொடுத்தார்கள். அதை வாங்கிக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தாள், என்னிடம் நடந்ததை கூறினாள், நானும் வேறுவழியின்றி அந்த suitcase ஐ open செய்தேன். நாங்கள் ஊருக்கு கொண்டுசென்ற அதே suitcase மீண்டும் இப்போது என் வீட்டுக்கே வந்திவிட்டது. மீண்டும் அதே புடவைகளா என்ற பயத்தோடு அதை open செய்தேன். 

எண்ணற்ற ஆடைகள், நான் பயன்படுத்திய புடவைகளும் அதில் இருந்தது, அதை தவிர்த்து, சென்னையில் உள்ள பல modern துணிகளை அவர் காதலிக்கு வாங்கி வைத்திருந்தார். salwar, lehanga, skirt, tops, chudi, sarees மற்றும் ஒரு குட்டி beauty parler அளவுக்கு makeup செட் களும்,  என inner wears முதற்கொண்டு அதில் இருந்தது.. 

அம்மா: என்னடா, இந்த மாதிரி dress லா கூடவா காதலிக்கு தருவாங்க..

நான்: அம்மா, இதலாம் அவங்க ஊர்ல கிடைக்காதா, அதான் இங்க சென்னைல வாங்கி வச்சிருப்பாரு..

அம்மா: சரி, உனக்கு எது வேணுமோ போட்டுக்கோ டா. கொஞ்ச நாளைக்கு adjest பண்ணிக்கோ, கடை open பண்ணத்தும் உனக்கு ஏத்த dress வாங்கிக்கலாம்.

நானும் சரிம்மா, என்று சொல்லிவிட்டு அந்த suitcase ஐ என் அறைக்கு கொண்டு சென்றேன்..

அதில், பிராவையும், panty யும் முதலில் எடுத்து அணிந்தேன். ப்ரா அணிந்தபிறகுதான் எனக்கு என் வலியிலிருந்து விடுதலை கிடைத்தது. அதுவரை யாரோ என்னை கீழே பிடித்து இழுப்பத்து போல இருந்ததும் இப்போது கச்சிதமாக எனக்கே தயாரிக்கப்பட்டது போல் அந்த ப்ரா fit ஆக என் இரண்டு முலைகளையும் தூக்கி உட்கார வைத்துக்கொண்டது. அதுவரை என் உடல் வளர்ச்சியால் சிறிது நாட்கள் ஜட்டி போடமுடியாமல் இருந்தேன். இப்போது இந்த panty மிகவும் சிறிதாக எளிதாக போட முடிந்தது. 

பின் எந்த துணியை போடலாம் என்று யோசித்தேன், western, treditional என எல்லாமே இருந்தது. நான் அதிலிருந்த பாவாடை சட்டையை எடுத்து அணிந்தேன்.

அந்த பாவாடை, என் தொடை வரை இறுக்கமாகவும், பின் லூசாகவும் இருந்தது. சட்டை கச்சிதமாக என் உடலோடு ஒட்டிக்கொண்டு இருந்தது. என் முலைகளின் காம்புகள் கூர்மையாக வெளியே நீட்டிக்கொண்டு, யாரையோ குறிபார்ப்பதுபோல் இருந்தது. பக்கவாட்டில், இடுப்பு படுத்தியில் V shape ல் cut செய்து இருப்பதால், என் இடுப்பு சதைகள் இரண்டு பக்கமும் வெளியே தெரிந்தது. Neg size மிகவும் கீழே இறங்கி இருந்ததால், என் முலைகளின் மேல் சதைகள் அப்படியே வெளியில் தெரிந்தது. 

அதை போட்டுக்கொண்டு கண்ணாடி முன் நின்றேன். மீண்டும் நான் பெண்ணாக மாறியதை என்னால் உணர முடிந்தது. பழைய நித்யா குடிக்கொண்டுவிட்டால், ஆனால் இந்தமுறை எந்த செயற்கை பொறுத்தங்களும் செய்யாமலேயே என் உடலின் அங்கங்கள் வளைவு நெளிவுகளையும், மலை குன்றுகளையும் பெற்றிருந்தது.

என்னால், நம்பவே முடியவில்லை என் உடல் சதைகளா இப்படி முன்னாடியும், பின்னாடியும், குறுக்கேயும் வளர்ந்துவிட்டது என்று..

நான், அப்படியே வெளியில் சென்று அம்மாவிடம் காட்டினேன். அம்மா.வாயடைத்து நின்றாள். என்னடா அச்சு அசல் பொண்ணு மாதிரியே இருக்க என்றாள்.. ஆமாம் மா, அதுதான் என்னோட பிரச்சனை. இல்லை டா, நீ இந்த கோலத்தில் பார்ப்பதற்கு லட்ஷணமா, அம்சமா இருக்க.. அம்மா என்னை வாணம் அளவுக்கு புகழ்ந்து தள்ளிவிட்டால்..

சிறுது நேரத்தில், சித்ரா கால் செய்தால், நான் என் அறைக்கு சென்று அவளிடம் பேசினேன்.

சித்ரா: என்னடி dress போற்றுக்க..

நான்: என்ன!! உங்களுக்கு எப்படிக்கா தெரியும்..

சித்ரா: எனக்கு எல்லாம் தெரியும். கார்த்தி suitcase அ உங்க அம்மாவிட்ட கொடுத்து அனுப்பியதும் எனக்கு போன் பண்ணி சொல்லிவிட்டான். சும்மா சொல்லுடி, 

நான்: பாவாடை சட்டை க்கா ..

சித்ரா: superb செமையா இருப்பியே..

நான்: ம்ம்ம், அதேதான் இவ்ளோ நேரம் அம்மாவும் சொல்லிட்டிருதாங்க..

சித்ரா: உன் குரல் கூட இப்ப மாறியிருக்கே, பாத்தியா..

நான்: தெரிலக்கா, ஆனா அப்படித்தான் எனக்கும் தோணுது..

சித்ரா: இப்படியே இருடி, இதுதான் உனக்கு எப்பவுமே அழகு...

நான் சரிக்கா, என்று சொல்லிவிட்டு அம்மா அழைப்பதாக கால் cut செய்துவிட்டேன்..

எல்லோரும் என்னை பெண்ணாக பாவிப்பது எனக்கே மணமாற்றத்தை ஏற்படுத்தி விடும் போல் இருக்கிறது. என்னை கண்ணாடியில் உட்கார்ந்து ரசித்தேன். உண்மையில் நான் இந்த பெண்மையில் பார்பதர்க்கு தேவதை போல் தான் இருந்தேன். என் பழைய ஆண் நிதிஷ் முகமே எனக்கு இப்போது மறந்திருந்தது. என்னை பெண்ணாகவே நாள்தோறும் கண்ணாடியில் பார்த்துவருகிறேன்.. என் முடிகளும் என் தோள்பட்டைவரை வளர்ந்திருந்தது. அதை பின்னலெடுத்து சீவி straightening செய்துகொண்டேன்..

எனக்கு, என்னை இந்த கோலத்தில் பார்த்ததும் மீண்டும் பெண்ணாக makeup செய்துகொள்ள வேண்டும் என்ற ஆசை வந்தது. சீ, என்ன என் மனம் ஏதோ நான் பெண்ணாக  பிறந்து வளர்ந்தவளை போல் சிந்திக்கிறது என நினைத்துக்கொண்டேன். என் மனக்குரங்கை அடக்க முயற்சித்தேன்.

அம்மா, என்னை அழைத்து மத்திய சாப்பாடு கொண்டுபோக சொன்னால், நான் எப்படிமா இந்த கோலத்தில் போறது என்றேன். டேய், அவங்க தானே இந்த dress யே கொடுத்தாங்க அவங்களுக்கு தெரியாத நீ இதைத்தான் போட்டுட்டிருப்பனு, அவங்க கிட்ட மரச்சி என்ன ஆகபோகுது. இந்தா  கொண்டுபோய் குடுத்துட்டு வா என்றாள்.. சரியென்று நானும் வாங்கிக்கொண்டு சென்றேன்..

அம்மா, நான் சாப்பாட்டை வாங்கிக்கொண்டு அன்னநடையில் சென்றதை பார்த்து வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் மெதுவாக நடந்து மாடிக்கு சென்றேன். உள்ளே இருவரும், என்னை பார்த்து welcome நித்யா, என்று சிரித்துக்கொண்டே வரவேற்றனர். நான் சாப்பாட்டை அவர்கள் அருகில்  வைத்துவிட்டு நின்றேன். இருவரும் என்னை சுற்றி சுற்றி வந்து பார்த்தனர். 

Woowwww, நாம padded வைக்கும் போதுகூட இவ்ளோ perfect ah இல்லையே டி, சும்மா செஞ்சு வச்ச சிலை மாதிரி இருக்கியே என்று என்னை பரிகாசம் செய்தார்கள். நான் தலையை குனிந்துகொண்டே மெல்லிய சிரிப்போடு அவர்களின் பேச்சுக்களை கேட்டுக்கொண்டேன்..

கார்த்தி: dress எல்லாம் சரியா இருக்கா டி..

நான்: ம்ம்ம்ம், இன்னும் மத்ததை போட்டுப்பாக்கல இது  correct ஆ இருக்கு., நதியா அக்காவுக்கு thanks சொன்னேன்னு சொல்லுங்க..

கார்த்தி: ஹே, இது அவளோட dress லாம் இல்ல, அம்மா கிட்ட நாங்க சும்மா சொன்னோம். இது உனக்காக தான் எடுத்து வச்சிருந்தோம்.

நான்: என்ன, ஏற்கனவே எனக்காக எடுத்து வச்சீன்களா.. நான் இப்படி இவ்ளோ பெரிய size ல மாறனதே இன்னைக்குத்தான் உணர்ந்தேன்.. நீங்க எப்படி முன்னாடியே வாங்கி வெச்சீங்க..

முத்து: அவன் சும்மா சொல்றான் நித்யா, நாம ஊருக்கு போனப்ப, அந்த paddes லா போட்டல அப்போ வாங்கி வச்சது. அதுல, அன்னைக்கு நீ saree மட்டும்தானா எடுத்துட்டுப்போன. இப்போ இதுல எல்லாமே இருக்கு., use பண்ணிக்கோ..

நான்: ஆனா, நான் அந்த paded போட்டுட்டிருந்த size அ விட இப்போ என் real size பெருசா இருக்கு. எனக்கு அதுதான் ரொம்ப கவலை. இப்படியே போச்சுன்னா, நான் என்ன பண்றதுன்னே தெரியல.. சரி நான் அப்புறமா வரேன் நீங்க சாப்பிடுங்க..

நான் இறங்கி வந்துவிட்டேன். அம்மா வீட்டில் என்னை பார்த்து, டேய், நீ இந்த dress போற்றுக்கறதால இப்படி நடக்குரியா இல்ல நார்மல் ஆவே இப்படித்தான் ஆ என்று கேட்டாள். நான் தெரிலம்மா, எப்பமே போலத்தான் நடக்கிறேன் என்றேன்..

மாடியில் நான் சென்றதும் முத்து கார்த்தியை திட்டிக்கொண்டிருந்தார். 

முத்து: டேய், நாமலே ஒண்ணு ஒண்ணுதயும் பாத்து பாத்து செஞ்சிட்டிருக்கோம். நீ வேர ஏண்டா அவ கிட்ட அதலாம் ஒலரிட்டிருக்க. 

கார்த்தி: இல்லனா, dress அவளுக்காக தான் எடுத்தோம் னு சொன்ன நம்பமேல சந்தோஷபடுவாளே னு தான் அப்படி சொன்னேன்.

முத்து: அவ shape இந்த size ல வரும் னு நமக்குத்தான் முன்னாடியே தெரியும் அதனால வாங்கி வச்சோம், ஆனால் அவளுக்கு இப்பதான் தெரியும் அவகிட்ட அதை எப்படி சொல்லுவ. எப்படியோ ஒருவழியா ஏதோ சொல்லி சமாளிச்சிட்டோம். ஆனால், padd போட்டதை விட இப்போ இருக்க real structure செமையா இருக்கு டா.. ஹோமியோபதி, நாட்டிமருந்தோட power அ அடிச்சிக்க ஆளே இல்ல.

கார்த்தி: ஆமாம் நா... இனிமே, அவன் பையனா வாழ வாய்ப்பே இல்லை.

முத்து: கூடிய சீக்கிரம் அவங்க, அம்மாகிட்ட பொண்ணு கேட்டு போகணும், அதுக்கான ஏற்பாட்டை start பண்ணவேண்டியது தான்..

நான் என் அறைக்கு வந்து கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டேன். என் குரலில் மாற்றம் ஏற்பட்டதால், நான்  இப்போது என் கல்லூரி நண்பர்களிடம் கூட சுத்தமாக பேச்சை நிருத்திவிட்டேன். என் உடல் நிலையும் இப்படி இருப்பதால் என் அறையிலேயே அதிகமான நேரத்தை கழித்தேன்.. தினமும், நதியாவும், சித்ராவும் தான் என்னுடைய பேச்சுதுணையாகவும், நெருங்கிய நண்பர்களாகவும் மாறினார்கள். சித்ரா என்னை அடிக்கடி video call செய்ய சொல்லி தொந்தரவு செய்வாள், என் dressing சரியாக இல்லையென்றால் அதை correction செய்வாள், நானும் அவள் நெருங்கி தோழியாகியதால்  அவள் பேச்சை கேட்டுக்கொண்டு அவற்றை செய்வேன்...

இரண்டுபேரும் சேர்ந்து  conference வீடியோ காலில் என்னை வழிநடத்தினார்கள்.  நான் தினமும்  என்ன ஆடை போடவேண்டும் என்பதை சித்ரா முடிவுசெய்தாள், அவளை முத்து அண்ணா வழிநடத்தினார். அவர் அணியும் ஆடைக்கு matching ஆக என்ன துணி போடவேண்டும் என்று உடனே சித்ராக்கு அவர் கால் பண்ணி சொல்லிவிடுவார். அவள் எனக்கு கால் பண்ணி அதற்கு ஏற்ற துணியை எனக்கு சொல்லி போடசொல்லுவாள், இது எதுவுமே, தெரியாமல் நான் அதை செய்துகொண்டிருந்தேன்..

ஒவ்வொரு நாளும் இப்படியே கடந்தது, எனக்கு என் உடல்நிலை சரியாகும் என்ற எண்ணம் கொஞ்ச கொஞ்சமாக மறைந்தது. அதேபோல் சித்ராவும், நதியாவும் தினமும் என்னிடம் பேசி என் மனதை மாற்றினார்கள். நீ பெண்ணாக வாழ பழகு, நீ இராணி மாதிரி சந்தோஷமாக வாழலாம் என்று வற்புறுத்தினார்கள். என் அழகை ஒவ்வொரு நாளும் பாரட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் பேச்சை தினமும் கேட்டு எனக்கு என் அழகை மெருகேற்றுவத்தில் கவனம் அதிகமானது. அதுவரை makeup போடாமல் இருந்தேன். 

இன்று, குளித்துவிட்டு ஒரு சிவப்பு கலர் பாவாடை தாவணியை அணிந்தேன். இப்போது, என் தலைமுடியும் நீளமாக வளர்ந்திருந்தது, அதை பின்னி ஜடைபோட்டுக்கொண்டேன். என் முகத்துக்கு தேவையான makeup set களை எடுத்தேன். சித்ரா எனக்கு சொல்லிக்கொடுத்ததை போலவே,  i brw, காஜல்,  lipstick, போட்டுக்கொண்டும். கைகளுக்கும், கால்களுக்கும் nail polish வைத்தேன். அப்படியே வெளியே சென்று அம்மாவிடம் காட்டினேன். அம்மா அதை பார்த்து என்னை கடிந்துகொண்டால்..

அம்மா: என்னடா நெனச்சிட்டிருக்க உன் மனசுல, நீ பொண்ணுனே முடிவு பண்ணிட்டியா., இந்த மாதிரி ஜடை பின்ன யாருடா சொல்லி கொடுத்த.. இந்த makeup போற்றதெல்லாம் முதல நிறுத்து..

நான், சரி என்று சோகமா என் அறைக்கு வந்தேன். அறையை சாத்திவிட்டு அழுதேன். என் மனதிற்கு பெண்ணாகவும் இருக்க ஆசையாக இருக்கிறது, ஆணாகவும் ஆசைக இருக்கிறது எனக்கு ஏன் இவ்வளவு பெரிய போராட்டம் என்று புலம்பினேன். கொஞ்ச நேரத்தில் அறைக்குள் அம்மா வந்தாள், என்னை கட்டிப்பிடித்து, sorry டா என்ன மன்னிச்சிடு, உண்மையாவே நீ makeup போட்டுட்டு இந்த half saree ல எவ்வளவு அழகா இருக்க தெரியுமா. இருந்தாலும் என்னால அதை ரசிக்கவோ, பாராட்டவோ முடியலையே.. ஒரு மகனா உன்னை இவ்ளோ நாள் பாத்துட்டு இப்போ பெண்ணாக பார்க்க மனசு வரலை டா அதான் திட்டிட்டேன்.. கோவிச்சிக்காத என்று கூறினாள்..

நான் பரவலை மா, என்ன செய்வது என் தலையெழுத்து இப்படி இருக்கிறது என்று கூறினேன். அதன்பிறகு நான் makeup போடுவதை தவிர்த்தேன்.. சித்ரா சொல்வதை கூட செய்ய மறுத்தேன். ஆனால், அது ரொம்ப நாளைக்கு நீடிக்கவில்லை. ஒருவழியாக எல்லா கடைகளும் திறக்கப்பட்டது. அம்மா டாக்டரிடம் appoinment வாங்கி அவரை சென்று பார்த்தோம். 

அம்மா: sir, 4 month முன்னாடியே வந்தோம். ஆனால், பையனுக்கு இன்னும் குணமாகல..

Dr:  சரி பண்ணிடலாம் மா, ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை. பையனா ஏன் கூட்டிட்டு வரல..

அம்மா: sir, இவன் தான் என் பையன்..

நான் அம்மாவின் அருகில், புடவை கட்டிக்கொண்டு, ஜடைபின்னிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தேன். டாக்டர் என்னை பார்த்து ஒரு நிமிடம் அசந்துவிட்டார். என்னமா சொல்றீங்க, இவங்க உங்க பையனா, பையனு சொல்றதுக்கு எந்த அடையாளமுமே இல்லையே என்றார்..

அம்மா: sir அதான் நான் உங்ககிட்ட phone கால் ல எவ்ளவோ சொன்னேன்.. 

சரி, வாங்க check பண்ணி பாக்கலாம் என்று என்னை தனியறைக்கு அழைத்துச்சென்றார். Check பண்ணி  பார்த்துவிட்டு, இனிமேல் மருந்து மாத்திரை லாம் குடுத்து குணப்படுத்த முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார்..

அம்மா: sir நீங்களே இப்படி சொன்னா நாங்க என்ன பண்றது, இதுக்கு வேர வழியே இல்லையா..

Dr: வேணா, operation பண்ணி இவங்களோட, breast, butt, thights லாம் remove பண்ணலாம். ஆனால், என்னை கேட்டிங்கனா இவ்ளோ பெரிய operation பண்றதுக்கு பதிலா ஒரே operation பண்ணி அவங்களோட ஆணுறுப்பை மாத்தி பெண்ணுறுப்பை வைத்துக்கொண்டு பெண்ணாக வாழலாம்.

அம்மா அதை கேட்டு அதிர்ந்தாள், எனக்கு,என் உடல்நிலை சரியாகிவிடும் என்று எனக்கு இருந்த சிறு நம்பிக்கையும் உடைந்தது. நீங்கள், முடிவுசெய்து சொல்லுங்கள் என்று, டாக்டர் எங்களை அனுப்பிவிட்டார்..

அம்மாவும், நானும் சோகத்தில் வீடு வந்து சேர்ந்தோம். தினமும் வாழ்வதற்கே கஷ்டப்படும் இந்த நிலைமையில் இப்படி ஒரு பிரச்சனையா என்று அம்மாவுக்கு கவலை அதிகமானது. உனக்கு என்னடா விருப்பம் என்று என்னை கேட்டாள், நீங்க என்ன சொல்றீங்களோ அப்படியே நடந்துக்கறேன் மா என்றேன்.. அம்மா வெகு நேரம் சிந்தித்துவிட்டு சரி, நமக்கு கடவுள் என்ன வழியை காட்டுகிறாரோ அப்படியே செல்வோம் என்று முடிவு செய்தாள். அடுத்தநாள், நான் எழுந்து குளித்துவிட்டு ப்ரா, panty போட்டுக்கொண்டு என் புடவையை select செய்தேன்.. அதற்குள் சித்ரா கால் பண்ணி pink கலர் புடவையை அணிய சொன்னாள், சரியென்று அதையே போட்டுக்கொண்டேன்.. கண்ணாடி முன் நின்று இனிமேல் நம் வாழ்க்கை இப்படித்தான் இருக்கப்போகிறது போல என்று சிந்தித்துக்கொண்டிருந்தேன்.. எதிரிலிருந்த makeup ஐ எடுத்து போடவேண்டும் போல் ஆசையாக இருந்தது. ஆனால், அம்மா திட்டுவாளே என்று விட்டுவிட்டேன். அப்போது கதவு தட்டும் சத்தம்., போய் திறந்தேன் அம்மா கையில் மல்லிகை பூவோடு வந்தாள், என்னமா என்றேன். உனக்கு பூ வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன் வச்சிக்கோடி என்றாள்.. எனக்கு மிகப்பெரிய ஆச்சர்யம். என்னமா என்றேன். இனிமே, நீ என் பொண்ணுடி, உங்க அப்பா கூட நீ பிறக்கும் போது பொன்னுதான் பிறக்கும் னு உறுதியா இருந்தார். ஆன அது அப்போ நடக்கல, இப்போ நடந்திடிச்சு. இனிமே, நீ உங்க அப்பா ஆசை பட்டா மாதிரியே, எங்களோட ஒரே பொண்ணா வாழனும் என்றாள்,  நான் என் அம்மாவை கட்டிப்பிடித்து அணைத்துக்கொண்டேன்.. அவளே எனக்கு தலைவாரி பூ வைத்துவிட்டாள். இந்த makeup லாம் போட்டுக்கோடி அப்பதான் இன்னும் நல்லா இருக்கும் என்றாள்,

நான் சந்தோசத்தில், துள்ளி குதித்தேன். முகத்திற்கு தேவையான அனைத்து foundation ளகையும் போட்டுக்கொண்டேன். முகத்தில் ஒரு புதிய பொலிவோடு அம்மா முன் வந்து நின்றேன். அம்மா என்னை பார்த்து சுற்றி போட்டாள், நீ காது குத்தி கம்பல் போட்ட இன்னும் சூப்பர் அ  இருக்கும் என்றாள், என் காதில் அந்த ஓட்டை இன்னும் மறையவில்லை. அம்மாவுக்கு தெரியாமல் அதை மறைத்தேன். சரி நான் கடைக்கு போய்ட்டு hotel வியாபாரத்தை பாத்துக்கறேன். நீ வீட்ல இருந்து  மதியம் ஒரு வேளை மட்டும் நீயே சமைச்சி மாடிக்கு கொண்டு போய் குடுத்துடு டி, morning, night நான் பாதுக்கறேன்.  இனிமே நீ நல்ல சமைக்க கத்துக்கணும் என்றாள். நான் சரி என்றேன். வீட்டை பத்திரமா பாத்துக்கோடி என்று சொல்லிவிட்டு சென்றாள்..

நான் வீட்டில் சுதந்திரமாக அந்த புடவையில் சுற்றி திரிந்தேன். இவ்வளவு நாள் நான் இப்படி இருந்திருந்தாலும், இனிமேல் முழு பெண்ணாக வாழப்போவதை எண்ணி மனம் ஏதோ ஒரு புதுவித சந்தோஷத்தில் குதித்தது. பின் சமையலறைக்கு சென்று சமைக்க ஆரம்பித்தேன். என்வீட்டில் புடவையை கட்டிக்கொண்டு,  இப்படி சமையல் செய்வது புத்துவிதமாக இருந்தது. நதியா கால் பண்ணி பேசிக்கொண்டிருந்தாள், அவளிடம் பேசிக்கொண்டே சமையலை முடித்தேன். நிறைய  சமையல் tips களை கொடுத்தாள்.

நான் சமையல், செய்து முடித்தது, அதை மாடிக்கு கொண்டு வருவது முதல் அனைத்தையும் உடனுக்குடன், நதியாவும், சித்ராவும், செய்திகளை கார்த்திக்கும், முத்துவுக்கும் நடத்தினார்கள். நான் வருவதை பார்த்து, 

முத்து: வாங்க, வாங்க மேடம், இன்னைக்கு என்ன ரொம்ப special அ தெரியிரீங்க 

நான், அதலாம் ஒன்னுமில்லையே. என்றேன்..

கார்த்தி: இல்லையே, face ல ரொம்ப பொலிவு அதிகமா இருக்கே.

நான், வெக்கத்தில் சிரித்துக்கொண்டு, டாக்டர் கூறியதை சொன்னேன்..

முத்து: பாருடா.. அப்போ நிதிஷ், நிரந்தர நித்யா வா ஆகிட்டாங்களா, அம்மா இதுக்கு என்ன சொன்னாங்க..

நான்: அவங்களும், என்னை பெண்ணாக இருப்பது தான் இனிமேல் நல்லது என்று சொல்லிட்டாங்க..

கார்த்தி: உனக்கு, இப்படி இருக்க பிடிச்சிருக்கா..

நான், வெக்கத்தில், தலையை குனிந்தேன்,

முத்து: பாருடா, மேடத்திற்கு வெக்கம் லா ரொம்ப அதிகமா இருக்கு..

நான் : சரி, நீங்க சாப்பிட்டு lunch எப்படி இருக்குனு சொல்லுங்க, இது நானே சமைச்சது,

அப்போ உடனே, சாப்பிட வேண்டியது தான் என்று சொல்லிவிட்டு, முத்துவும், கார்த்தியும் சாப்பிட்டார்கள், நான் செய்தது நல்ல இருக்க, இல்லையா என்று தெரிந்து கொள்ள ஆவலோடு இருந்தேன். உடனே, முத்து ஒரு வாய் வைத்துவிட்டு செமையா இருக்கு பா, உனக்கு புருஷ்னா வரப்போறவன் கொடுத்துவச்சவன் என்றார். எனக்கு அப்போதுதான் ஒரு யோசனை வந்தது. நாம் பெண்ணாக வாழ்ந்தால் ஒரு ஆணை திருமணம் செய்ய வேண்டுமே, இந்த ஆணாதிக்கம் நிறைந்த உலகத்தில் எப்படி நாம் வாழப்போறோம் என்று என் மனதில் ஓடியது..

அதை பற்றி, என் தோழிகளிடம் விசாரித்தேன். அவர்கள் இப்போவெல்லாம் அதுமாதிரி இல்லை. பெண்கள் நினைத்தால் ஆண்களை சுண்டு விரலில் கட்டிவைத்திருக்கலாம் என்கிறார்கள்.  நான் எப்படி என்று கேட்டேன். அதற்கான வித்தைகளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சொல்லி தருவதாக சித்ரா சொன்னாள்.  

தொடரும்...